Beste Marij,

Dank voor je reactie. Die verdient een inhoudelijke respons van mijn kant. Bij de start van het Tijdschrift ben ik helder geweest over het referentiekader waaruit ik schrijf: de B van Bedrijfsmaatschappelijk werk.

Dat BMW individuele hulpverlening is aan individuele mensen komt voort uit een persoonsgericht psychologisch referentiekader. De insteek die ik nu gekozen heb is een maatschappelijk referentiekader. Beide modellen, zowel persoonsgericht als maatschappelijk, zijn theoretische referentiekaders voor methodieken in het maatschappelijk werk. Zie voor de onderbouwing Ad Snellen (2019). Het is dus zeker niet zo dat BMW individuele hulpverlening is. Daar kan ik geen enkele theoretische of methodische onderbouwing voor maken. Ik zou net als Joyce juist het tegendeel beweren. In het redactionele stuk in deze editie heb ik al aangegeven dat het voor individuele hulpverleners een stevige kluif zou worden.

Je schrijft verder dat er “veel verouderde met name Amerikaanse artikelen” in staan. Dat kan ik niet plaatsen. De overgrote meerderheid van de artikelen gaat over recent tot zeer recent onderzoek. In deze editie staan welgeteld twee artikelen die gaan over onderzoeken van wat langer geleden; naast het verhaal over het Stanford Prison Experiment, en dat over het Hawthorne effect. Dat laatste artikel is bovendien in het kader van de reeks “Oude bekende” , dus dan is het niet zo vreemd dat het over een wat ouder onderzoek gaat.

Het Tijdschrift voor bedrijfsmaatschappelijk werk wordt dus wel degelijk geschreven voor BMW’ers. Met name voor die BMW’ers die een stevige B willen ontwikkelen.

Nogmaals dank voor je bijdrage. Zette mij weer even op scherp.

Met vriendelijke groet,
Marinka

Allereerst complimenten voor Marinka dat zij als bmw'er dit tijdschrift (kosteloos) beschikbaar stelt. Een belangrijk onderdeel van het vakgebied BMW is profilering maar ook verdieping van onze kennis. Dit tijdschrift voorziet m.i. in deze behoefte. Helaas zijn er in mijn ogen te weinig wetenschappelijke artikelen op ons vakgebied. Een oproep aan bmw'ers om onderzoek te gaan verrichten. Professionalisering doen we als vakgenoten samen, en het tijdschrift van Marinka is hierin in mijn ogen een mooi voorbeeld van.
Verder ben ik het niet eens dat bmw individuele hulpverlening verricht, juist bmw is de specialist die zich richt op de medewerker én zijn omgeving (werk en privé). Ook wanneer de problematiek niet-werk gerelateerd is, is het ons specialisme medewerker te ondersteunen om de effecten op het werk van de niet-werk gerelateerde problematiek te verminderen. En niet alleen de medewerker maar ook leidinggevende tools te bieden hier mee om te gaan. Verder is de B van BMW een B die voor ons vak staat. Een BMW is geen algemeen maatschappelijk werker maar een bedrijfsmaatschappelijk werker die werkt vanuit meervoudige partijdigheid en ondersteunend is zowel aan de individuele medewerker als aan de leidinggevende en adviseur is voor de organisatie v.w.b. psychosociale stress.
En v.w.b. de aantoonbare feiten die Marije benoemt: laten we met elkaar als beroepsgroep feiten gaan verzamelen zodat we kunnen aantonen wat onze meerwaarde is.

Voor wie is is het tijdschrift geschreven en met welk doel. De inhoud omvat veel verouderde met name Amerikaanse artikelen. Het lijkt me toch dat er actuelere informatie te vinden is over diversiteit. Voor HR manager waarschijnlijk interessant, als bmw-er weet ik niet wat ik er mee aan moet. Als bmw-er doe je aan individuele hulpverlening, waarbij het bedrijf hooguit de context is voor een werknemer, maar vaak is niet de oorzaak van het problematiek niet werkgerelateerd. Hooguit eenderde van de problematiek is werkgerelateerd. De bmw- er wordt doordeweeks HR dan ook vaak niet ingezet om het ziekteverzuim terug te dringen. Ik zou daar graag feiten van willen zien als datzelfde zo is.